Annemin günü, annelerimizin günü.. kocaman yürekli bir anne de kendi miniğinin savaşını izliyor. Ben bir anne değilim ama acıyı hissetmem için anne olmama gerek yok ki. Bu benim "annem" de olabilirdi. Sanırım en sevdiğinin savaşını izlemek, o savaşı yaşamaktan daha zordur. Hele de bu küçücük masum bir çocuk ise...
Ben de Bokböcesii'nin blogunda gördüm.
O da sanırım Açalya'nın bu konuda yazılmış pek güzel yazısından etkilenmiş.
Küçük Nehir'in annesi Zeynep'in bloguna ulaşak için ise buradan buyurun.
4 Mayıs 2010 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder